Μουσικές Ταξιαρχίες

Οι Μουσικές Ταξιαρχίες υπήρξαν ένα από τα σημαντικότερα ροκ συγκροτήματα που επηρέασαν αρκετούς καλλιτέχνες που διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την ελληνική μουσική σκηνή.

Οι Μουσικές Ταξιαρχίες δημιουργήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην «Αρχιτεκτονική» και στη συνέχεια στις 27.1.81 ως κουαρτέτο (Πανούσης, Βέκιος, Πολίτης, Δρόλαπας) στο ΑΧ ΜΑΡΙΑ.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο Τζίμης Πανούσης σχημάτισε το συγκρότημα Μουσικές Ταξιαρχίες, στο οποίο ανέλαβε τα φωνητικά, τους στίχους και τη μουσική και πλαισιώθηκε από τους Γιάννη Δρόλαπα (ηλεκτρική κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα), Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο) και Σπύρο Πάζιο (κιθάρα, synthesizer, έγχορδα), ενώ στη συνέχεια προστέθηκε στη σύνθεση του συγκροτήματος και ο Βαγγέλης Σβάρνας (σαξόφωνο).

Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1977 στο κλαμπ «Αρχιτεκτονική» επί της Πανεπιστημίου, ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες που κυκλοφόρησε από τη MINOS-EMI το 1982. Νωρίτερα (το 1980) είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το “Disco Tsoutsouni”.

Ακολούθησε το 1984 ο δίσκος Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν με μερικούς στίχους οι οποίοι λογοκρίθηκαν και το επόμενο έτος το Hard Core (ζωντανή ηχογράφηση). Νωρίτερα, το 1983, οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana’s Bridge (Γέφυρα της Αλαμάνας) και συμμετέχουν στο δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ Made in Greece Vol.1, παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας.

Alamana’s Bridge

Οι Alamana’s Bridge δεν ήταν άλλοι από τις Μουσικές Ταξιαρχίες οι οποίοι, θέλοντας να συμμετέχουν στο άλμπουμ, άλλαξαν όνομα επειδή τους δέσμευε το συμβόλαιό τους με την τότε δισκογραφική τους εταιρία (MINOS-EMI). Δεν έβγαλαν ποτέ άλλο δίσκο και δεν έκαναν ούτε μια ζωντανή εμφάνιση με αυτό το όνομα. Τα δύο τραγούδια τους που συμπεριλαμβάνονται στο Made in Greece Vol.1 είναι το Στα Σάλωνα σφάζουν Φρικιά και το Sweet Water’s Gay.

Ο Τζίμης Πανούσης για τις Μουσικές Ταξιαρχίες

«Δεν ξέρω πόσοι το έχουνε καταλάβει, οι Μουσικές Ταξιαρχίες είναι μια μπλόφα. Κάτι δηλαδή πήγαινε να γίνει, αλλά άμα δεν υπάρχει υποδομή δεν γίνεται τίποτα. Γίνανε προσπάθειες να λειτουργήσει το συγκρότημα και με άμεση δημοκρατία και με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό χωρίς αποτέλεσμα. Αφού η μοναδική δουλειά που γίνεται συλλογικά είναι η ενορχήστρωση των τραγουδιών που γράφω εγώ που έχω την ευθύνη και για όλα τα υπόλοιπα, δεν μας έμενε παρά το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, του ΚΥΝΟβουλευτισμού με όλα τα επακόλουθα π.χ. οι διαρροές. Να φεύγει δηλαδή κάποιος όπως έφυγε ο Μπουλούκος από το ΠΑΣΟΚ. Απ’ την άλλη βέβαια δημιουργείται κι ένας υγιής θεατρικός πυρήνας άσχημων γυναικών με την επωνυμία “το θέατρο του κώλου”. Βέβαια είναι ακόμα νωρίς για περισσότερες λεπτομέρειες.» (Περιοδικό Ποπ & Ροκ #74, Απρίλιος 1984).

“Προσπαθούμε να παίξουμε στη μουσική τον ρόλο που παίζει ο Γκουσγκούνης στον κινηματογράφο”. Κατασχέθηκε ο δίσκος τους και συνελήφθησαν επί σκηνής για περιύβριση