Punk rock
To Punk rock είναι η μουσική του λευκού απορριπτόμενου νέου και μέρος ενός κινήματος πολιτικής και κοινωνικής καταγγελίας και αμφισβήτησης του κατεστημένου.
To Punk rock είναι η μουσική του λευκού απορριπτόμενου νέου και μέρος ενός κινήματος πολιτικής και κοινωνικής καταγγελίας και αμφισβήτησης του κατεστημένου.
Οι ρίζες του βρίσκονται στο garage rock, σε μουσικούς όπως η Patti Smith και συγκροτήματα όπως οι MC5, Stooges, Ramones, New York Dolls και Dead Kennedys.
Μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1970 όμως εισάχθηκε στην Αγγλία και έγινε δημοφιλές από συγκροτήματα όπως οι Sex Pistols, οι Clash, οι Crass κ.ά. σαν μουσική του λευκού απορριπτόμενου νέου και μέρος ενός κινήματος πολιτικής και κοινωνικής καταγγελίας και αμφισβήτησης του κατεστημένου.
Παίζεται συνήθως με κιθάρα, μπάσσο και τύμπανα, σπάνια και πιάνο ή άλλα όργανα, και οργισμένα φωνητικά. Είναι υποκατηγορία του rock, προερχόμενο από το garage rock και είναι μουσική απλή, με έμφαση στις απλές ρυθμικές δομές, την ταχύτητα και την ενέργεια, με στίχους που συνήθως θίγουν κοινωνικά, πολιτικά ή προσωπικά θέματα, συχνά οργισμένοι ή χλευαστικοί.
Οι συνθέσεις ήταν συνήθως σύντομες (αρκετές φορές κάτω από δύο λεπτά) ως αντίθεση στις επικές συνθέσεις του progressive και του κλασικού ροκ, ενώ ο ρυθμός κοφτός και νευρικός, σε αντίθεση με τη μελωδική και χορευτική disco που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή.
Πολλοί από τους πανκ μουσικούς ήταν επαγγελματίες, αρχικά αρνούνταν όμως να παίξουν κάτι παραπάνω από μερικές κοφτές συγχορδίες, επίσης θέλοντας να αντιτεθούν στο τεχνικό παίξιμο που αποθεώθηκε από τους μουσικούς του κλασικού ροκ, ενώ άλλοτε οι μουσικοί ήταν ερασιτέχνες, με ελάχιστη ή λίγη τεχνική, που όμως ταίριαξαν με τη φιλοσοφία και την απλότητα της πανκ μουσικής.
Αναβίωση γνώρισε το πανκ τα τελευταία χρόνια, με ποπ πανκ συγκροτήματα όπως οι Green day, Blink 182, Sum 41, All Time Low, The Offspring κ.α που ηχητικά προσεγγίζουν μεν το πανκ της δεκαετίας του ’70, δεν αντιπροσωπεύουν όμως κοινωνικά το κλίμα της πρώτης σκηνής της εποχής εκείνης.
Από τις σύγχρονες mainstream πανκ (ποπ-πανκ) μπάντες λείπει το πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα. Συνήθως αποτελούν εμπορικά μουσικά σχήματα και η στάση τους θεωρείται ξένη ως προς το αυθεντικό ύφος και την αντιεμπορική στάση του πανκ.
Η ελληνική πανκ ροκ σκηνή ήταν μικρή αλλά δραστήρια στην Αθήνα, ξεκινώντας από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80.
Μπάντες όπως οι Αδιέξοδο, οι Γενιά του χάους, οι Stress, οι Panx Romana, οι Ex-humans και άλλοι είχαν δημιουργήσει ένα πυρήνα από μπάντες με φιλικές μεταξύ τους σχέσεις και δίναν συναυλίες μαζί, στις ίδιες τοποθεσίες.
Όπως και αλλού, το πανκ υιοθετήθηκε ως υποκουλτούρα και τρόπος ζωής από διαφορετικά άτομα και ομάδες, το κοινό στοιχείο όμως ήταν η νεανική οργή και ο χλευασμός του κατεστημένου οικοδομήματος, αλλά και το πάθος για ελευθερία, η αντίθεση στις προκαταλήψεις, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό.
Περί τα μέσα της δεκαετίας η Θεσσαλονίκη ανέδειξε κι αυτή μια δραστήρια σκηνή με συγκροτήματα όπως οι Γκούλαγκ, οι Εκτός Ελέγχου, οι Γκρόβερ, κ.ά.
Πολλά νεότερα πανκ και hardcore συγκροτήματα όπως οι «Ναυτία» ή οι «Ξεχασμένη Προφητεία», υιοθέτησαν την πρακτική της αυτοδιαχείρισης μετά το 1990, και σταδιακά δημιουργήθηκε ένα δίκτυο αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και ομάδων που στήριξαν και στηρίχτηκαν από τα συγκροτήματα αυτά όπως οι ξακουστές καταλήψεις «Villa Amalias» και «Λέλας Καραγιάννη» στην Αθήνα και η «Villa Varvaras» στη Θεσσαλονίκη.
Το πανκ, το hardcore και το crust, μετεξελίξεις του πανκ όταν αυτό αναμείχθηκε με το metal και το hardcore, δεν είναι βέβαια τα μόνα μουσικά ιδιώματα που εμφανίζονται στην αυτοδιαχειριζόμενη μουσική σκηνή, ειδικά τα τελευταία χρόνια.
Οι σύγχρονες πανκ μπάντες σπάνια κατάφεραν να δημιουργήσουν σκηνή με συνέχεια, σε αντίθεση με την αυτοοργανωμένη μουσική σκηνή που, αν και τα συγκροτήματα ήταν συχνά βραχύβια, κατόρθωσε να επιζήσει μέχρι και σήμερα. Σε κάποιες περιπτώσεις, μια μπάντα μπορεί να γίνει περισσότερο γνωστή, δημιουργώντας φανατικούς οπαδούς, όπως συνέβη στην περίπτωση των Αντίδραση ή των Ομίχλη.
Λίγες προσπάθειες έχουν γίνει για την καταγραφή της ιστορίας του ελληνικού πανκ. Μια από αυτές ήταν μια μπροσούρα της Αναρχικής αρχειοθήκης, ενώ άλλες προσπάθειες γίνονται τα τελευταία χρόνια από διαδικτυακούς τόπους (webzines) που έχουν συγκεντρώσει αρκετό υλικό.
Το πανκ χωρίζεται σε διάφορα είδη που μεταξύ τους έχουν κυρίως ιδεολογικές διαφορές και διαφορές στους στίχους και στον ήχο.
Το πανκ στυλ από τις απαρχές του (δεκαετία του 1970 από τους RAMONES) στόχο είχε να προκαλεί την κοινή γνώμη.
Από τότε μέχρι σήμερα κάποια από τα τυποποιημένα αξεσουάρ έχουν αλλάξει ή έχουν αντικατασταθεί με νέα. Τ-shirt με προσβλητικές στάμπες, αντιφασιστικά σύμβολα κτλ. ήταν πολύ διάσημα στα αρχικά κύματα του πανκ.
Τα μαλλιά ήταν φτιαγμένα για να φαίνονται ατημέλητα, σε αντίθεση με τις προηγούμενες εποχές όπου ήταν κυρίως μακριά. Ήταν βαμμένα σε αφύσικα χρώματα (πράσινο, έντονο κόκκινο, μωβ).
Επίσης, αρκετά γνωστά ήταν τα δικτυωτά καλσόν (πολλές φορές σχισμένα) και τα περικάρπια με καρφιά και άλλα αντικείμενα με καρφιά, οι παραμάνες (πάνω στα ρούχα ή σαν σκουλαρίκια). Στα πρώτα χρόνια του πανκ, οι άντρες και οι γυναίκες φορούσαν βαρύ και πολύ eyeliner.
Οι Deep Purple έχουν μπει στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως το πιο θορυβώδες συγκρότημα και έχουν πουλήσει πάνω από 100.000.000 δίσκους.
Το πραγματικό όνομα του Iggy Pop είναι Τζέιμς Νιούελ Όστερμπεργκ Τζούνιορ και είναι γνωστός για την εκρηκτική σκηνική του παρουσία.
Έχουν πουλήσει περισσότερα από 140 εκατομμύρια albums και έχουν κερδίσει 22 Βραβεία Γκράμι, περισσότερα από οποιαδήποτε άλλο συγκρότημα.
Ο David Bowie ήταν ηγετική φυσιογνωμία της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας, με πωλήσεις που ξεπερνούν κατά πολύ τα 100 εκατομμύρια δίσκους.
Οι Led Zeppelin είναι ένα από τα δέκα πρώτα συγκροτήματα σε πωλήσεις, στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.
"Η πιο επικίνδυνη μπάντα στο πλανήτη". Αυτό ήταν οι Guns N' Roses. Μια παρέα που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία της σύγχρονης ροκ μουσικής.